Turp, yuvarlak veya silindirik bir yapıya sahip, gövdesi toprak altında bulunan ve uzun köklü bir bitkidir. Turp bitkisi, 18 kromozom içerir ve turpgiller ailesindendir. Genellikle sebze olarak tüketilir. Etli bir meyvesi bulunur ve çoğunlukla beyaz renktedir. Turp, depo gövdeli bir bitki türüdür ve yenilen kısmı bitkinin gövdesidir. Turp bitkisinin meyvesi ve yaprakları toprak üstünde yetişir.

Turpun tarihine bakıldığında, Roma ve Hellenistik dönemlere kadar uzandığı görülür. Bu dönemlerde turp yaygın olarak yetiştirilmiş ve tüketilmiştir. Ancak bu dönemlerden öncesine ait kesin bulgular mevcut değildir. Turpgiller ailesinden olan ve turpun yabani türleri arasında şalgam ve hardalotu da bulunur. Bu türler özellikle Avrupa ve Batı Asya'da yaygındır. Bu nedenle turpun evcilleşmesinin bu bölgelerde gerçekleşmiş olabileceği düşünülmektedir.

Turp üretimi, tam güneş alan ve ışığın bol olduğu yerlerde gerçekleştirilir. Kumlu toprakları tercih eder ve pH değeri yaklaşık 7 olan topraklarda yetişir. Yaz aylarında üretilen turplar hızlı olgunlaşır. Çimlenme evresi üç ile yedi gün arasında sürer. Olgunlaşan turplar üç ila dört hafta içinde hasat edilir. Turp tohumlarının ekim derinliği, kökün büyüklüğüne göre değişir; küçük kökler için bir santimetre, büyük kökler için ise dört santimetre ekim derinliği yeterlidir. Turp her mevsim bulunabilir, ancak en sulu olduğu dönem kış mevsimidir.

Turp, C vitamini açısından zengindir ve B2 ile B6 vitaminlerini de içerir. Ayrıca kalsiyum ve bakır gibi mineraller bakımından yeterli düzeyde olup, folik asit ve potasyum açısından da zengindir. 100 gram turp, yaklaşık 16 kalori içerir ve iştah açıcı özelliklere sahiptir.

Turpun birçok çeşidi bulunmaktadır; kara turp, kırmızı turp ve beyaz turp bunların başlıcalarıdır.